Λαμπρή παρουσία είχε η Βαλκανική Αμφικτυονία, διά της εκπροσώπου της και προέδρου Ελένης Μαντρατζή, που συμμετείχε με το συμβολικό τίτλο της «Πρέσβειρας Ειρήνης» στη 46η Διεθνή Αποστολή Ειρήνης της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Πλοίο της Ειρήνης- Peace Boat».
Η εν λόγω αποστολή του Πλοίου της Ειρήνης, που εδρεύει στην Ιαπωνία και πραγματοποιεί ταξίδια ανά τον κόσμο συνδυάζοντάς τα με αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας σε υποανάπτυκτες και αναπτυσσόμενες χώρες του κόσμου, διήρκησε 100 ημέρες και συγκεκριμένα από την 11η Ιουλίου 2010 έως τη 19η Οκτωβρίου 2004.
Τέλεσε υπό την αιγίδα του O.H.E και με τη συνδρομή 950 εθελοντών, μεταξύ των οποίων 38 επίτιμοι προσκεκλημένοι, 19 καθηγητές ξένων γλωσσών, 6 φοιτητές από διάφορα πανεπιστήμια του κόσμου, τοπικοί, κυβερνητικοί και μη κυβερνητικοί φορείς, καθώς και άλλοι δύο, πέραν της Ελένης Μαντρατζή, «Πρεσβευτές Ειρήνης» από την Ελλάδα προσκεκλημένοι του Πλοίου της Ειρήνης, και συγκεκριμένα η Δρ. Βίβιαν Μυλώνη και ο Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος.
Άνθρωποι 16 διαφορετικών εθνικοτήτων, διακηρύσσοντας για τα επίκαιρα θέματα της κατοχύρωσης και καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του περιβάλλοντος και ποικίλων άλλων κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι λαοί του νοτίου ιδίως ημισφαιρίου της γης, ανακαλύπτοντας νέους πολιτισμούς κι ερχόμενοι αντιμέτωποι με τις πραγματικές καταστάσεις φτώχειας και εξαθλίωσης περιθωριακών ομάδων, ξεκίνησαν από τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι για να υψώσουν την Oλυμπιακή Φλόγα που ανάβει στα Πάρκα Ειρήνης της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι προς μνήμη των θυμάτων της ατομικής βόμβας του 1945 και στέλνοντας το μήνυμα της Ολυμπιακής Εκεχειρίας, του ελληνικού πνεύματος και της ελληνικής παράδοσης, το μήνυμα για την Ειρήνη και τη Δικαιοσύνη σε όλους τους λαούς της Γης, να την ενώσουν με τη Φλόγα των Ολυμπιακών Αγώνων, σε μεγάλη Τελετή Ειρήνης που διοργανώθηκε στο Βεάκειο Θέατρο του Πειραιά με τίτλο «Διακήρυξη Ειρήνης του Ωκεανού» και με τη σύμπραξη της Νομαρχίας του Πειραιά, στις 14 Αυγούστου 2004.
Οι πόλεις και χώρες, τις οποίες συνολικά διέσχισε το Πλοίο της Ειρήνης, ήταν οι Οσάκα, Κυότο, Τόκυο και Κόμπε- Ιαπωνία, Ταϊβάν, Βιετνάμ, Σιγκαπούρη, Σρι Λάνκα, Ερυθραία, Διώρυγα του Σουέζ, Αίγυπτος, Κατάνια- Ιταλία, Τανγκιέρ- Μαρόκο, Τίλμπερι- Αγγλία, Μπέργκεν, Φλαμ, Σβάρτισεν, Νορβηγία, Μπέλφαστ, Β. Ιρλανδία, Νέα Υόρκη, Η.Π.Α., Μοντέγκο Μπέϊ, Τζαμάικα, Καρθαγένα- Κολομβία, Σαν Κριστομπάλ, Βενεζουέλα, Μπαλμπόα, Παναμάς, Πουέρτο Κετσάλ, Γουατεμάλα, Βανκούβερ, Καναδάς, Καμτσάσκι, Ρωσία.
Στο ημερολόγιο της Ελένης Μαντρατζή διαβάζουμε χαρακτηριστικά:
12 Αυγούστου 2004, Καταπλέοντας προς Πειραιά, μετά από 40 ημέρες ταξιδιού.
Διασχίζοντας την Οσάκα, το Κυότο, το Τόκυο και το Κόμπε της Ιαπωνίας, την Ταϊβάν, το Βιετνάμ, τη Σιγκαπούρη, τη Σρι Λάνκα, την Ερυθραία, τη Διώρυγα του Σουέζ και την Αίγυπτο, και περνώντας μέσα από ωκεανούς και θάλασσες που μαστίζονται από τυφώνες, ακόμη και φαινόμενα πειρατείας, έζησα μια ανεπανάληπτη εμπειρία ζωής και ειρήνης… Γνώρισα χώρες, στις οποίες δεν υπάρχει πόλεμος μα ούτε ειρήνη λόγω του εμφυλίου πολέμου και είδα πολιτισμούς, στους οποίους υπάρχει ακόμη ζωντανή η Ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο που θα ξημερώσει γι’ αυτούς… Συνειδητοποίησα πόσο κοντά γεωγραφικά είμαστε με πολλούς απ’ τους λαούς αυτούς, κι όμως κοινωνικά, πολιτιστικά και προπάντων, στοιχειωδώς βιοτικά, πόσο μακριά….
Σρι Λάνκα, 30 Ιουλίου 2004
… Πίσω από το δέντρο του κοκοφοίνικα, που θα παρέπεμπε σε παραδεισένιο τοπίο, κρυβόταν ένα σπίτι φτιαγμένο από φύλλα κοκοφοίνικα που στέγαζε ολόκληρη οικογένεια χειμώνα καλοκαίρι, δίχως παράθυρο και εξαερισμό, δίχως το παραμικρό αντικείμενο μέσα…Το δάκρυ μου είχε ήδη πλημμυρίσει από ευχές και προσευχές να ξαναγυρίσω εδώ και να ξαναδώ αυτόν τον τόπο, κάπου, σύντομα στο μέλλον…
Ερυθραία, 7 Αυγούστου 2004
… Και λίγο προτού προβούμε στην παράδοση των σάκων που περιείχαν κάθε είδους ανθρωπιστική βοήθεια έβγαλα από την τσάντα μου μαρκαδόρους για να μοιράσω στα παιδιά. Αυτομάτως, το χαμόγελό τους αντικαταστάθηκε από έκδηλη αγωνία, ένστικτο ορμής και αυτοσυντήρησης, ώστε να εξασφαλίσουν ένα έστω χρωματιστό μαρκαδόρο. Λίγο αργότερα το νέο είχε διαδοθεί παντού και ανήσυχοι γονείς έσπευδαν να αναζητήσουν οτιδήποτε άλλο είχε εναπομείνει…
Αίγυπτος, 11 Αυγούστου 2004
… Μια αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας σαν κι αυτή που ζήσαμε, σε κάνει να εκτιμήσεις διπλά τη ζωή,μα συνάμα να ενδυναμώσεις στον εαυτό σου και τους γύρω σου κίνητρα προσφοράς στην ανθρωπότητα μέσα από οποιαδήποτε δράση κι από οποιοδήποτε σημείο της γης…
Βιετνάμ, 21 Ιουλίου 2004
… γιατί είναι βέβαιο, πως σε μια τέτοια προσφορά μέγιστη ανταμοιβή είναι η ελπίδα και χαρά των παιδιών με τα πληγωμένα μάτια και την ώριμη από τις ταλαιπωρίες της ζωής όψη, που εισπράττεις και ποτέ δεν ξεχνάς…. Με τέτοια «ανταμοιβή» και συναισθήματα, αποχαιρετούμε και το Βιετνάμ, εορτάζοντας μικροί και μεγάλοι κάτοικοι της πόλης τη λειτουργία Σχολείου που ιδρύθηκε με συνδρομές του Πλοίου Της Ειρήνης!
Διαδρομή: Τόκυο, Κόμπε, Κεελούνγκ, Ντανάνγκ, Σιγκαπούρη, Κολόμπο, Μασάβα, Πόρτ Σάιντ, Ερυθραία, Πειραιάς, Κατάνια, Ταγγέρη, Τίλμπερι, Μπέργκεν, Μπέλφαστ, Νέα Υόρκη, Μοντέγκο Μπέι, Καρταχένα, Πουέρτο Κετσάλ, Βανκούβερ, Πετροπαφλώφσκ, Καμτσάτσκι